۳۶۰ درجه ویرایش ۱۴۰۴

«بسم رب الشهداء و الصدیقین»

امام على(ع) فرمود: «اَلتَّوَکُلُّ عَلَى اللّه ِ نَجاهً مِنْ کُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِنْ کُلِّ عَدُوٍّ»^[۱]؛ توکل بر خداوند، مایه‌ی نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است.

گاهی همه درها بسته می‌شود و همه راه‌ها محدود می‌شود؛ نه راه پیش می‌ماند و نه راه پس. آنجاست که عقل معاش می‌گوید: تسلیم شو، مقاومت نکن، تو شکست می‌خوری! اما عقل معاد می‌گوید: خدا کجای تحلیل توست؟ روی خدا حساب کن!

خدا همه را پای کار تو می‌آورد حتی دشمنان تو را! قصه شهید محسن حججی یادمان هست؛ آن‌قدر خدا در تاریخ قدرت و حکمتش را نشان داده که از آتش نمرود تا شن‌های طبس مهر تأیید بر این قدرتِ بی‌حد می‌زند.

جنگ ۱۲ روزه نیز مدال افتخار دیگری بر گردن ایران اسلامی آویخت و آمریکا و اسرائیل را به خاک ذلت نشاند.

وقتی در محاصره ۳۶۰ درجه قرار می‌گیریم باید باور داشته باشیم که تنها نیستیم و خدا و امام زمان(عج) در کنار ما هستند؛ چون خود حضرت فرمود:

«إِنَّا غَیْرُ مُهمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُم وَ لَا نَاسِینَ لِذِکْرِکُم وَ لَو لَا ذَلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللَّأوَاءُ وَ اصطَلَمَکُمُ الْأَعدَاءُ»^[۲]؛ همانا ما از رعایت حـال شما کوتاهى نمی‌کنیم و شما را از یاد نمی‌بریم؛ چه، در غیر این صورت سختی‌ها و گرفتاری‌ها بر شما فرو مى‌‏آید و دشمنان شما را ریشه‌کن کرده و از بین مى‏برند.

نگاه حاج قاسم به این چنین امام زمانی‌ست؛ باید بدانیم وقتی نگاه حاج قاسم در مقابله با محاصره ۳۶۰ درجه نظامی جواب می‌دهد، در همه محاصره‌های ۳۶۰ درجه‌ای دیگر که در بحران‌ها و امتحانات روزگار به آن‌ها برخورد می‌کنیم نیز جواب می‌دهد. چه این محاصره اقتصادی باشد و چه اجتماعی و آبرویی و حیثیتی و چه بداخلاقی (رذیلت‌های اخلاقی) و چه جمعیتی و نسل و نیرویِ انسانی؛ اتصال به خدا و توکل بر خدا راهگشا است.

«إِنَّ مَعِیَ رَبّی»^[۳]؛ یقیناً پروردگارم با من است.

کار پیش رو توسط معاونت پژوهش موسسه تخصصی خطابه امیربیان شبکه استان تهران در سال ۱۴۰۰ تولید و سال ۱۴۰۴ توسط ستاد امیربیان در قم به روزرسانی گردید؛

هدف اصلی این اثر، ترویج مرام و مکتب شهید سلیمانی و سایر هم‌رزمانشان، خصوصاً شهید ابو مهدی المهندس می‌باشد؛ امید است خدای مهربان این ناچیز را با اخلاص قبول فرماید.

^[۱].  بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۷۹، ح ۵۶.

^[۲].  طبرسی، احمد بن علی، احتجاج، ج ۲، ص ۳۲۳.

^[۳].  شعراء، آیه ۶۲.